Skala sześciostopniowa. 1 jest oceną najniższą, a 6 - najwyższą. Zapraszam do wyrażania swojej opinii na temat tej książki.

6 - akcja trzymająca w napięciu, jej niespodziewane zwroty

Oceniam na 5. Dałbym 6, ale wkurzały mnie tutaj strasznie długie monologi bohaterów, w których właściwie ciągle się powtarzali, lub powtarzali to, co mówili w poprzednich tomach.

A ja - 4. Te długie monologi, rozciąganie, dużo zbędnych pierdoł. Ale wyjaśnienia Richarda o symbolach, ogniki, puzelki do historii, powrót do Baracussa....końcówka....Tak, chciało się po Fantomie dorwać Spowiedniczkę jak najszybciej, dlatego właśnie nie byłam w stanie czekać na polskie wydanie.

5. Książkę co prawda czytałam dość dawno, ale zapadła mi w pamięć szczególnie jedna scena, a mianowicie wizja, którą Shota pozwoliła zobaczyć Richardowi. Chociażby tylko za to należy się mocne 5.

5!

Trochę się dłużyło. Ale nie zapomnę, jak Richard tłumaczył Zeddowi, Ann i Nathanowi gdzie występują skazy w czarze chanfire. Po prostu idealnie. Do dziś w wyobraźni widzę ich miny.

5 fajny tom ale słabszy niż poprzedni ale i tak stoi na wysokim poziomie. Bardzo dobrze zostało opisana niewola Kahlan u Jaganga (szczególnie kolejne zabijanie strażników). Ciekawy również byl cały wątek z przekazaniem wiadomości przez Barracusa jak również odebranie daru, wizyta u ogników i potem niewola u Six. Fajnie że wróciła też Violet, jeszcze bardziej zła niż poprzednio.

książka może rzeczywiście trochę się dłużyła, ale ma również całkiem pokaźne plusy.
to, co najbardziej mnie poruszyło, wymienił już Eruanno. Tak podejrzewałam, że Violet i jej drobiazgowo zarysowany, podły charakter jeszcze powrócą! ;d Richard bez daru to też niecodzienny widok. Pamiętam, że jak czytałam o Kahlan w niewoli (mając w pamięci rytuały Jaganga i cierpienie Nicci), to stężenie stresu w moim organizmie dość wyraźnie przekroczyło bezpieczny poziom ;d
zapadła mi też w pamięć scena kolejnego zabijania strażników. chyba jestem wyczulona na podobne rzeczy ;d

Znowu 6.
Tutaj za: Shotę i Jebrę, włączenie do gry Szkatuł Ordena przez Nicci (najlepszy pomysł całego cyklu - zrobić z Richarda gracza), za sylfę i test Barracusa. I za modły. Bo w te części miały ogromne znaczenie.

Daję 3. Książka zaczyna się robić ciekawa od momentu, gdy Siostry Mroku i Kahlan trafiają do Jaganga. Dobrym pomysłem był też wątek z Six. Ogólnie porównując książkę do np. ŚW, czy KŁ jest przeciętna.

5 za wizję Shoty, płaczę za każdym razem kiedy to czytam bo jest bardzo realistyczna i przerażająca.

Shota... uwielbiam ją, a ta jej wizja aż mi się płakać chciało... Ciarki przechodziły po plecach...

Dam 5. Niezła część. Punktując to, co mi się najbardziej podobało:
-wizja Shoty
-dysputy Richarda z Zeddem, Nathanem i Ann na temat magii (zwłaszcza przy czarze weryfikującym z Nicci)
-wizja, którą ujrzał Richard (zapada w pamięć, wstrząsająca)
-włączenie do gry Szkatuł Ordena
-Six i Violet
-i przede wszystkim- Barraccus niejako prowadzący Richarda (tutaj te jego próby i wizyta u ogników, super, że w ten sposób Terry utrzymał ścisły związek i nawiązał do PPM)

Daję 5, chociaż tom troszeczkę gorszy od poprzedniego. Wizja Shoty robi mocne wrażenie, podobnie jak opisy brutalnego traktowania Kahlan.

ode mnie 5. Trochę za dużo zbednych informacji, które mozna bylo wyczytac z poprzednich czesci

Trochę słabsza od poprzedniczki, ale dla mnie i tak 6

PLUSY:
- czar weryfikacji i Richard tłumaczący o skazie
- wizja Shoty
- pomysł na "wyłączenie" mocy Richarda
- sprawa z Barraccusem i ognikami
- Kahlan w obozie Ładu
- Richard graczem

MINUSY:
- zbyt długie przemowy i monologi, a już w ogóle te na początku w Wieży Czarodzieja (nawet Shotę nudziły )

Fakt, że niektóre wypowiedzi były troszkę długie ale i tak daje 6. Świetna cześć bardzo szybko się czytało.

6. w każdym tomie niektóre wypowiedzi są trochę przydługie, ale w tym na plus oceniam wizję Shoty, monologi Richarda o magii, niewola Kahlan i jej inna osobowość niż w tomach 1-8, dużo rzeczy jest na plus. Wiedźma Six również...

Taki offtop: czemu ten wyżej zawsze musi nabijać sobie posty głupotami?

ja dałam 5 ponieważ rozczarowało mnie zakończenie nie wiem czego się spodziewałam ale napewno nie tego...
ogólnie fajny tom troche a nawet dużo przemocy
fajna sprawa z zabraniem Richardowi daru..
no i włączenie do gry szkatuł
ogólnie mówiąc 5

z całej sagi T. G. są 2 książki, które oceniam na 6: "PPM" i "NP"
jeśli chodzi o "Fantom" to daję 5...
podobnie jak poprzednicy:
- Richard jako gracz;
- wspaniały opis czaru weryfikacji, Grace "malowanej" krwią, pojawienie się skazy i istota chainfire;
- poruszająca wizja Shoty (komentarz jest zbędny)
czyli mocne 5

Ten tom też zasługuje na 5 z plusem. Bardzo ciekawy rozwój wydarzeń

Mnie trochę wkurzyło to odebranie Richardowi daru. No bo ile można i tak mu "dokopywali" na każdym kroku i jeszcze to Takie trochę piętrzenie problemów (i ta cała obrzydliwa SIX). No ale dzięki temu znowu pojawiła się Rachel.

Tom nie tak dobry jak poprzedni co było wspomniane. Nie ma już tej nutki tajemnicy, obecnej w "Pożodze" i szkoda, że nie dało się dopiero w tym tomie wyjaśnić co się dzieje z Kahlan.

Całkiem dobry pomysł z powrotem sytuacji Violet i Rachel, jednak tym razem dziewczynka sama już sobie poradziła
Ciekawy opis Richarda oddającego bitwę walkowerem i jego pomysł na spustoszenie ST.
Zawsze podobają mi się też spotkania z Shotą, ciekawe, tu było podobnie. Powrót starych watków: Ogniki, Księga Opisania Mroków, Szkatuły...
Choć wydaje mi się, że Goodkind próbuje trochę zmienić coś, czego na początku nie miał zamiaru zmienić czyli treść, wynikającą z PPM Jednak robi to dobrze, z talentem.


Co mi się natomiast nie podobało... W sumie nic, ale nie wywowało na mnie efektu zabranie Richardowi daru... Kolejna powtórka z rozrywki.
Przemoc po tylu tomach też nie robiła już na mnie wrażenia

Daje 5

Zdecydowanie jedna z lepszych

//Alku, tak jak Eru proszę Cię, abyś pisał posty więcej niż z jedną linijką i nie nabijał sobie ich liczby! Patiku

5
Opowieść Jebry... miałam koszmary :/
Wizja Shoty... płakałam
Fajnie, że było nawiązanie do PPM. Baraccus i ogniki, i sylfa.

6
Dużo w niej o magii i jej naturze. dzięki temu można było lepiej poznać naturę magii.
Dobre opisy Jagangowej zgrai i wreszcie zwrot taktyki w wojnie.
Six trochę taka bajkowa babajaga ale i tak mi to nie przeszkadzało.
Długie monologi uważam za plus. Dzięki temu książka była dłuższa.

6 jak stąd do Midlandów !

To mój ulubiony tom . Nie ma chwili oddechu , ciągle dzieje sie coś niespodziewanego . No i ta wizyta Shoty . O odkryciu książki od Baracussa nie wspomne .

Ja oceniam tą książkę między 4 a 5. Rzeczywiście jest trochę tych objaśnień, jednak jest ciut lepsza od "Pożogi". Moim zdaniem tomy "Pożoga", "Fantom" i "Spowiedniczka" nie były dla mnie do przejścia i na końcu nie wiedziałam, czy ja zwariuję, czy Richard.