Wiem, że ryzykuje stosem za taka herezję, ale może ktoś podziela moje zdanie, otóż - podczas lektury kolejnych tomów moja sympatia do Kahlan coraz bardziej sie zmniejszala , nie wydaje wam się, że Kahlan jest strasznie zarozumiała, arogancka i egoistycznie zapatrzona we własny czubek nosa...??

jako przykład: początek "Świątyni wichrów" Richard poprosił ją aby poczekała z przesłuchaniem tego małego czarodzieja-assasyna na jego powrót, a wielka Matka Spowiedniczka co robi?? oczywiście wbrew prośbie ukochanego schodzi do lochu... przez jej arogancje np. Cara mogła zginać.

Nie martw się wiele osób na tym forum chyba podziela twoja opinie. Zgadzam się z tobą ale myśle że to wina tego że całe życie miała olbrzymią władze i dlatego jest taka arogancka i trudno jej przychodzi wykonywanie czyich polecen w końcu to ona zawsze je wydawała. Mnie osobiscie wkurza w niej to że jest swietoszkowata na szczescie w ŚW pojawiła się rysa na tej krystalicznej postaci

Ja sie z wami zgadzam. Kahlan na początku wydawała się taka wyrozumiała widziała dokładnie gdzie jej miejsce, a później jakby zasmakowała władzy. Zauważyła, ze Richard liczy się z jej zdaniem i można powiedzieć, ze jej się to spodobało. Jakby chciała by ostatnie słowo należało zawsze do niej.
Zgadzam się z Tobą Eruanno, że stała się arogancka przez władzę.

Ja widzę dwie Kahlan: 1. tę irytującą, świętoszkowatą dziewoję, która zawsze w protekcjonalny sposób poucza Richarda o zasadach magii i za każdym (prawie) razem najpierw kwestionuje metody Richarda i Jego decyzje;
2. Kahlan wojowniczkę, która nie zna litości dla armii Jaganga, jest zawzięta i zdeterminowana; nawet po tym jak została poddana czarowi chainfire ma w sobie tę siłę i buntuje się przeciw Jagangowi, gdy tylko ma na to okazję.

Tą drugą Kahlan uwielbiam, pierwszej natomiast nie trawię (z każdym tomem serii coraz bardziej, bo wydaje się że jeżeli Richard tyle razy miał rację wbrew temu co Ona Mu doradzała to powinna z czasem ufać Mu bardziej i wierzyć, że wie co robi).

I to mnie właśnie intryguję. Zważywszy że, po tylu błędach nie jest w stanie przyjąć możliwości(wyjść z sytuacji, rozwiązań, itd), jakie pokazuje jej Richard. Zawsze towarzyszy mu w tym, wywierając na nim presję mówiąc że się myli. Moim skromnym zdaniem jest ignorantką, myślącą że to czego jej nauczyli jest całą dostępną wiedzą. Mówiąc szczerze po tylu razach, w których Richard pokazał jej że się nie myli, powinna uczyć się na błędach.

A może po prostu sam Terry chciał ukazać nam kogoś takiego? Nie wiem jeszcze nie dotarłam do końca serii i jak do tej pory Kahlan jest w porządku rozmawia ze wszystkimi uprzejmie, jest miła dla Mord'Sith. Przekonam się jak krnąbrna jest ta śliczna "świętoszkowata" panienka:P

A mnie postać Kahlan przypadła do gustu. Owszem, niektóre zachowania jej nie były na miejscu, ale też nie wynikały z głupoty.
Terry ukazał w niej ideały, które się dla niego liczyły, do tego czyniąc tę postać autentyczną.
Irutującą postacią nazwałbym np. Dominique Francon z 'Źródła' Ayn Rand, gdzie postać teoretycznie mająca reprezentować te same cechy i ideały była straszliwie sztuczna.

bardzo możliwe, bo już wiele razy doszłam do wniosku, że Terry próbuje nam pokazać słabości naszego świata w inny sposób - za pomocą tejże historii.

a osoby takie jak Kahlan zdarzyło mi się spotkać kilka razy.... więc może coś w tym jest...

samą postać bardzo lubię, swego czasu stawiałam ją sobie za wzór, ale tę jej część silną, nieugiętą, zawsze walczącą o to, co najważniejsze. a tę część irytującą brałam do całokształtu, czasem zgrzytając zębami, ale w końcu nikt nie jest doskonały.

Tak jak niektórych z Was mnie wkurza ta świętoszkowatość i brak zaufania do Richarda. Po tylu przeżytych z nim przygodach powinna wiedzieć, że on znajduje (nie zawsze ale bardzo często) zupełnie niekonwencjonalne metody wyjścia z sytuacji i kłopotów. Wydaje mi się też, że Kahlan jakby wciąż porównuje Richarda do innych Poszukiwaczy i tak naprawdę oczekuje od niego, tych samych rozwiązań problemów co jego poprzednicy. Jednak mimo wszystko lubię tę postać bo taka idealna kobieta byłaby mało prawdziwa

I ten brak zaufania jest nie tylko widoczny u Kahlan ale również u Zedda, Nicci, a w szczególności u Ann która najchętniej wsadziłaby Richarda w ograniczone punkty co i jak ma robić, a nie posługiwać się intuicja.
Trochę zboczyłem z tematów ale zauważcie również że połowa podejmowanych przez Richarda decyzji jest krytykowane przez Kahlan.

// Poprawiłem cytat, żeby było wiadomo, że to cytat. Duszek.

Z drugiej strony nie wiem czy nazywać to takim brakiem zaufania.
Gdyby do was ktoś przyszedł i powiedział, że może wam elektryczność poprowadzić kominem,a jej cena będzie 3 razy mneijsza i zrobi to wszystko w kilka minut to też trudno było by uwierzyć. A kto wie, może to oferta życia.

Jak dla mnie Kahlan nie była, aż tak irytująca. Bardziej denerwowała mnie Kseni Ann próbując narzucać Richardowi i całej reszcie swoje wizje wypełnienia się proroctw. Może i pod koniec zrozumiała swój błąd, ale i tak o kilka tomów za późno. Brak zaufania ze strony Kahlan przy obsesji Ann to pestka moim zdaniem.

Jestem tego zdania co soosek

I ja się z tym zgadzam, zachowanie Ann- Jej poglądy i twardogłowy upór- mogą chyba być tematem na cały osobny wątek. Chwila konfrontacji Ann z Kahlan, opisana w Nadziei Pokonanych, to jeden z moich ulubionych fragmentów całej serii- Kahlan w tamtej rozmowie (a właściwie monologu) zaimponowała mi bardzo.

Z tym stwierdzeniem zgadzam się w 100%. Kahlan raczej postępowała głupio, a nie irytująco. Miała swoje zdanie i wierzyła, że jest ono tym, które może narzucić ludziom. Niestety, jej głupota objawiła się wtedy, gdy mając obok siebie Poszukiwacza Prawdy (!) nadal ślepo wierzyła w swoje zdanie, wykształcone przez lata nauki w Aydindril, zamiast w to, co mówił i o co prosił Richard. Kahlan czasami irytowała swoją idealną postawą. Ale prawda jest taka, że z czasem poznajemy jej kolejne wady (zgadzam się co do ŚW). Jednak w trylogii Chainfire bardzo mi się jej postawa spodobała.

Co do Ksieni Ann... Kobieta jest nieznośna. Bardziej nawet niż Kahlan, bo Ann musiała zawsze postawić na swoim. Posunęła się nawet do założenia Rada'Han Zeddowi! I nie mówić w takim wypadku o głupich ludziach.

Tak naprawdę, przez wszystkie 11 tomów przekonuję się coraz bardziej do pierwszego prawa magii.

Kahlan po prostu postępowała tak jak wychowali i nauczyli. To samo widać w naszym życiu. Znajomy częstuje cię papierosem, odmawiasz bo tak Cię wychowali rodzice że palenie szkodzi. Ale dla znajomego postępujesz głupio wierząc ciągle rodzicom. (Może trochę głupi przykład, ale inaczej tego nie umiałem napisać )
Ksieni natomiast... dla mnie to jest typowy obraz wścibskiej i dążącej do swojej racji teściowej.
Edit:
Myślę że książka nie była by taka interesująca, gdyby Kahlan była ideałem na miarę Richarda ;p

Postać Kahla wykreowana przez Goodkind'a nie zawsze postępuje idealnie, ale to chyba normalne - nie da się w ogóle nie popełniać błędów. Książka, w której bohaterowie cały czas postępują bezbłędnie byłaby nudna. Czasem zachowanie Kahlan może być irytujące, ale chyba nigdy nie zdarzyło się, by robiła coś zupełnie bezpodstawnie. Poza tym były też sytuacje, gdy rzeczywiście jej indywidualizm pomógł - choćby w szóstym tomie...

Z całym szacunkiem dla kobiet, ale nigdy nie spotkałem dziewczyny, (ani kobiety) choćby trochę podobnej do Kahlan tzn. postępującej tak racjonalnie jak ona. Wiem, że została ona stworzona przez mężczyznę i to może mieć tutaj decydujące znaczenie, ale to nie zmienia faktu, że jest zdecydowanie bliższa ideałowi człowieka, niż ludzie w realnym świecie.

Swoją drogą, czasami zdawało mi się, że jest nieco podobna do Kiry Argounov'y, ale to może być związane z tym, że po prostu postępowała zgodnie z zasadami, w które głęboko wierzyła.

(Oczywiście pisząc o tym, że jest bliższa ideałowi, dzięki temu, że stworzył ją facet miałem na myśli to, że jest bliższa ideałowi dla mnie, czyli również facetowi...) ;p

//Połączyłem oba posty. Duszek.

Richard niby liczył się z jej zdaniem, ale to właściwie on grał pierwsze skrzypce. Poza tym pamiętam jej, hm... rozpacz (?) kiedy Richard wysłał do niej list (przez Gratcha) z wiadomością przyłączenia Midlandów do D'Hary. (BCK) Może i miała powód do owej rozpaczy, ale skoro kocha Richiego powinna zaufać jego decyzji od razu, a nie jeszcze się namyślać. Rozumiem jej miejsce w drabinie społecznej i to, że od zawsze przewodziła Midlandom, ale skoro jest taka inteligentna powinna zrozumieć, że taka a nie inna sytuacja (czyt. zagrożenie ze strony Ładu - dla tych którzy nie kojarzą sytuacji ) wymaga dość specyficznych środków i porzucenia tradycji. Osobiście nic do niej nie mam, lecz przyznam, że niekiedy jest z deka irytująca.

No co wy oglądam wszystkie odcinki i Kahlen jest miła dobra nie jest tak źle jak mówicie

macioc123, my tu mówimy o książkowej Kahlan.

Dla mnie momentami Kahlan jest bez wyrazu. Lubie bohaterów z wyraźnymi cechami, szczególnie tymi złymi. Kahlan jest troszke mdlonco dobra. Napoczątku jej nie znosiłam, ale musze przyznac że lubie ją, nie jakoś specjalnie ale lubie.

Ja jestem zdecydowany bronić Kahlan.
Należy przyznać, że Kahlan bywała arogancka. Nie za często, nie za mocno, ale bywała. Bo tak ją nauczyła Mamusia. To dlatego była też niezastąpioną panią strateg, wojowniczą bez cienia litości dla wroga, przywódczynią ludu - bo tak ją nauczył Wyborn. Ale - tak jak wszyscy ludzie, którzy mieli przez dłuższy czas kontakt z Richardem, zaczyna się zmieniać. Częściej zachowuje się jak Kahlan, niż jak Matka Spowiedniczka, co w czasach przed poznaniem Richarda było wręcz nie do pomyślenia.
Zresztą: Nicci nauczono zasad życia w Imperialnym ładzie, więc święcie w te zasady wierzyła. Cara potrafiła zabijać, torturować i gnębić ludność wszelaką. Verna robiła wszystko w imię Stwórcy, etc etc. Więc proszę nie dziwić się Kahlan, że była arogancka. Wszystkie te piękne, miłe (lub z początku niemiłe) panie zmieniły się diametralnie pod wpływem Richarda. Jeżeli mówimy tu o idealiźmie Kahlan, to chyba powinniśmy zmienić temat, bo w tej sadze zdecydowanie Richard jest idealny.
Zresztą, proszę mi wybaczyć, ale jeżeli ktoś próbował wykorzenić z kobiety zasady wpojone jej przez mamusię, ten z pewnością wie, że aby to uczynić trzeba być idealnym pod każdym względem. (czytaj: nie ma szans)

Kahlan kwestionuje decyzje Richarda i jego metody - to oczywiste. Richard jest nowy, Richard się nie zna i Richard w ogóle jest nie z tej bajki. Nie wie co to magia, nie zna układów gospodarczych i politycznych. Jednocześnie kieruje się intuicją i wszystko mu wychodzi. Kahlan kwestionuje jego metody, bo po prostu ich nie zna. I ja tez bym na jej miejscu kwestionował. Zresztą nie tylko ona - dokładnie wszyscy kwestionują Metody Richarda.

Rozpacz Khalan, kiedy dowiedziała się o unii Midlandów i D'Hary - wyobraźcie sobie taką dość podobną sytuację: Jesteś sobie Sekretarzem Generalnym Unii Europejskiej. Twoja Unia stoi w obliczu konfliktu zbrojnego z nowo utworzoną, Unią Państw Islamskich. A tu nagle twój hm, kochanek, nic nie znaczący przewodnik leśny z Polski przysyła Ci liścik, że właśnie został władcą Rosji i jednoczy Twoją Unię i swój kraj pod wspólnym sztandarem. Przymusowo. Weź pod uwagę aspekty polityczne, prawne, militarne, społecznościowe, finansowe... Ja bym się załamał, zwiał do Hartlandu, postawił domek i więcej się nie pokazał

Kahlan nie wierzy ślepo w twierdzenia Richarda mimo, iż twierdzi, że go kocha - i bardzo dobrze, wielki plus dla Kahlan. Związek owszem, polega na zaufaniu, ale nie nie na ślepym oddaniu. Takie związki kończą się równie szybko co boleśnie.

Kahlan poszła przesłuchiwać więźnia, przez co omal nie zginęła Cara - Kahlan jest kobietą. Czyli jest ciekawska. Poza tym chciała pokazać, że jest niezależna, że potrafi wykonywać zadania bez niczyjej pomocy. Wierzyła, że przed mocą spowiedniczki nie ma obrony, i słusznie wierzyła - do tej pory tak właśnie było.

Uh, muszę spadać - inne argumenty kiedy indziej.
Podsumowując, jeżeli chodzi o Kahlan, ja jestem na tak.

Ogólnie zgadzam się z Rajkiem całkowicie. Kahlan to kobiet jak każda inna. Tak samo potrafi denerwować

Gdyby mój przyszły mąż/obecny kochanek tak zrobił, a byłabym na takim stanowisku, to pomyślałabym sobie: o, to jest facet dla mnie. Znajduje wyjście tam, gdzie ja go nie widzę. Będzie mnie uzupełniał i trzymał fason, jak ja popuszczę.

Nie ma przed czym jej bronić, zasłaniając hasłem "kobieta". Dajcie spokój! Gdybym była facetem i moja kobieta notorycznie nie wierzyłaby w to, co myślę, czy robię, to po prostu bym ją zdradziła, porzuciła z 5 dzieci i powędrowała w świat. Naprawdę zadowoliłaby Was taka Kahlan wątpiąca w każdy pomysł? I wyobraźcie sobie tak do końca życia. Ja dziękuję za taką opcję! Co to za kobieta, która się nie uczy na błędach? Głupia, ot co. Choć może to za wiele powiedziane, jeśli chodzi o samą Kahlan, a krzywdzić jej nie chcę.
Czy ona była taka arogancka? Ja nic takiego nie odnotowałam, może powinnam odświeżyć serię... Była zdecydowana, na mocnej pozycji i bardzo konsekwentna. Może jej pomysły i działania ograniczał urząd, ale arogancja....chyba nie.
Nie wiemy jak się zachowywała przed poznaniem Richarda, ale przecież była współczująca i bardzo kochała Midlandy, a że ludzie się bali.... W tej kwestii to akurat nie ma czego jej zarzucać. Też bym się dystansowała.



Ja nie wiem co to za przedpotopowe stwierdzenie. Człowiek to człowiek: baba czy chłop. Nikogo się nie zmieni na siłę, a mamusia ma też wielką moc oddziaływania na chłopca

Ja również nie uważam Khalan za zbytnio arogancką, zarozumiałą czy zapatrzoną w swój czubek nosa. W wielu kwestiach zgadam się z wypowiedzią Rajka. Khalan jako Matka Spowiedniczka zawsze przekłada losy Midlandów nad swoimi więc jak może być zapatrzona tylko w swój czubek nosa? To że zeszła do lochów do czarodzieja-assasyna moim zdaniem jest oznaką tego jak bardzo jej zależy na Richardzie i jak bardzo chce uchronić go od jakiejkolwiek krzywdy. Co się okazuje czarodziej-assasyn był bardzo niebezpieczny, nie wiadomo co Jagang za pomocą swojej kukiełki mógłby zrobić Richardowi jakby się spotkali twarzą w twarz. A można się domyślać że poza przekazaniem informacji o proroctwie dla Richarda, Jagang pewnie nie oparłby się pokusie zabicia Richarda i pozbycia się problemu od zaraz. No i przecież Khalan siłą Cary do lochów nie zaciągnęła, po prostu obie uważały za priorytet ochronę Lorda Rahla. I to nie pierwszy raz kiedy Cara robi coś wbrew woli Richarda kiedy chodzi o jego życie.
Równie dobrze można by zarzucić Khalan niedopatrzenie kiedy to chłopczyk grający w Ja'La ciężko zachorował (co się okazało zachorował na zarazie [dokładnie nie wiem jaki jest polski odpowiednik bo czytam aktualnie czytam angielską wersje, a z polskiej po prostu nie pamiętam] będącą sporym problemem później) to go zbyła brata chorego który o tym jej powiedział. No ale przecież Matka Spowiedniczka nie umie czytać w myślach, nie jest prorokinią, w tamtej chwili robiła co to co niej należało. Czyli szła właśnie do czarodzieja-assasyna którego przetrzymywali strażnicy.
Co do sprawy że Khalan się nie zgadzała często z Richardem to co z tego. Czy w związkach trzeba się we wszystkim zgadzać? Wystarczy że się nawzajem mocno kocha i chce się dobra dla drugiej osoby. Podobnie jak Rajek też się nie dziwie że Khalan się w wielu spawach nie zgadzała z Richardem, który pochodzi z Westlandu, był leśnikiem, nie wie dużo o magii, o niebezpieczeństwach, o rządzeniu. Khalan w tych sprawach miała o wiele większe doświadczenie.

Kahlan jest moją ulubioną postacią, jednak muszę przyznać że momentami zachowywała się dziwnie i nielogicznie. Uważam jednak że bez tego jej postać była by może jeszcze bardziej irytująca , nie wiem jak wy ale mnie nic bardziej nie irytuje niż kobiety i ogólnie postacie które sa idealne do bólu. Kahlan taka nie była, jej błędy raczej czyniły ją bardziej ludzką, pomagały mi uwierzyć w to, że taka osoba mogłaby istnieć.
Co do jej arogancji i pewności siebie to wydaje mi się że wynikała ona raczej z jej stanowiska i tego wszystkiego co wpajała w nią matka. Chcąc nie chcąc była najważniejszą osobą w Midlandach i musiała zachowywać się jak przystało na osobę , która piastuje taką Funkcję. Mnie jednak te cechy za bardzo nie przeszkadzają (może dlatego, że nie wydaje mi się by ujawniały się często) i chyba w jakiś sposób dopełniają jej charakter.

przeczytałam na razie tylko I tom, czekam aż mi księgarnia sprowadzi II, ale po przeczytaniu I mam wrażenie, że Kahlan za dużo w nim płacze, płacze często z przeróżnych powodów-czytając czasami wiedziałam już kiedy Kahlan się popłacze;/

Podejrzewam że jagby tobie się cały dodychczasowy świat zawalił, wszyscy twoi przyjaciele i rodzina nie żyje, jeszcze spoczywała na tobie tak wielka odpowiedzialnośc tez napewno byś co chwile płakała, no chyba że masz nerwy ze stali. Więc tu nie ma się wg mnie czego czepiać

Mi się podoba postać Kahlan. Jest silną kobietą, odważną i kochającą. Nie do końca, ale w pewnym sensie się z nią utożsamiam...zwłaszcza jak ma swoje humorki Chociaż zdecydowanie bardziej utożsamiam się z Carą i jej ciętym językiem. Kahlan jest bardzo kobieca pomimo swojej siły, dlatego mocno przeżywa pewne sprawy. Czasem kieruje się impulsem, co pokazuje nam że Matka Spowiedniczka- kwintesencja słowa "odpowiedzialnosc" tez popelnia bledy, nie mysli logicznie itp. Podoba mi się jej upór i zadziorność. Ogólnie uważam, że jest postacią wielobarwną i nie do końca przewidywalną i to w niej lubię.

Zgadzam się z Tobą. Kahlan to jedna z najbardziej barwnych postaci cyklu. Jest jaka jest i faktycznia, czasem wydaje się zarozumiała, ale nie możemy zapomnieć, że została wychowana w poczuciu obowiązku i często to właśnie on wysuwa się na pierwszy plan. Jednak i tak ją lubię, ze wszystkimi wadami i zaletami. Robi co uważa za słuszne, zupełnie jak ja